Nergens beter
Kunt u mij vertellen welke dokter echt goed is?
Mevrouw, ik wil wel zo goed zijn u dat te vertellen, maar dan moet ik goed genoeg zijn om dat te weten!
Weet u dat dan niet? U bent zelf toch ook een dokter?
Jawel, maar als u mij vraagt welke man voor u goed genoeg is om mee te trouwen, dan zal ik als man het antwoord ook schuldig moeten blijven.
Bij de regering is er grote behoefte aan het regelen van de kwaliteit. ‘Als we kwaliteit kunnen meten dan zouden we het wel weten!’, zo wordt er wel gesuggereerd. Kwaliteit in de zorg heeft veel gezichten. Wat de een niet zit zitten is voor de ander het einde. Maar laten we nu eens stellen dat er een dokter zou zijn die de beste is. Een dokter die iedereen beter kan maken en dat die dokter zo bekend wordt, dat iedereen wel gek is om nog naar een ander te gaan! Hoe lang zou u dan wel niet moeten wachten totdat u aan de beurt bent? En wat moeten dan al die andere werkeloze dokters?
Doet de regering er niet beter aan om er voor te zorgen dat dokters beter worden en dat de beste dokters niet gaan emigreren? Want hoe is het gesteld met de kwaliteit van het regeren? In plaats van dokters beter maken regelt ze nu dokters om mensen zelfs dood te maken! Is de kwaliteit van ons als ‘kiezer’ niet gelijk aan die van de regering? Wat doen de meeste kinderen als iets niet lukt? Precies, ze maken het dan stuk.
Als we kijken naar de stemming in de wereld dan stemt dat niet beter. Een groeiend aantal stemmen gaat uit naar een ‘dokter’, die mensen weet op te winden, de bestaande onvrede weet op te voeren en de ellende weet te wijten aan de vorige dokter en de ander. Zodra hij eenmaal die ‘dokter’ is, zal niemand meer die ander willen zijn. De ander, die niet anders kan, zal nergens meer zijn.
Heremetijd (druk op 
voor beter inzicht)
PS
Welke dokter echt goed is moet u zelf ontdekken. Of daartoe nog wel voldoende vrijheid rest is ook aan u.
Zoals de social media ‘de radicaal’ tot een succes kunnen maken zo kan ook het recht op vrijheid in de zorg een succes worden.
Deel deze column
Het is een gevaarlijke tijd. Er kan zomaar een hitler opstaan, want als het praatje maar goed is, stemmen ze op hem of haar
Het praatje behoeft niet eens goed te zijn, als het maar snerpt van verontwaardiging.
In 1988 (!) heb ik dit onder meer gezegd tegen de voorzieningenrechter van het College van Beroep voor het Bedrijfsleven:
Edelgrootachtbare Heer, hoe moet een vrije beroepsbeoefenaar zich bevrijden van de geest van
een beroepsorganisatie wanneer hij die onmogelijk nog als betrouwbaar kan ervaren. Een
patiënt heeft nog de mogelijkheid van arts te veranderen. De arts echter is willens en wetens
gebonden aan de representatief geachte beroepsorganisatie.
Edelgrootachtbare Heer, ik wil in dit verband citeren uit ‘EEN WOORD VAN WAARHEID’; dat is de
titel van de Nobelprijsrede van Solzjenitsyn.
Ik citeer:
“Iedere beroepsgroep zal zodra ze kans ziet extra buit te veroveren, die kans grijpen, hoe
onverdiend en overbodig dat extra stuk ook is – al betekent het de ondergang van de
maatschappij. De mate waarin de westerse maatschappij heen en weer wordt geslingerd nadert,
van de buitenkant gezien, de grens waarachter het systeem zijn stabiliteit verliest en het moet
begeven. Zich steeds minder beklemd voelend door een eeuwenoude wetgeving, schrijdt het
geweld driest en triomfantelijk over de wereld zonder zich er om te bekommeren, dat haar
vruchteloosheid reeds vele malen in de geschiedenis gedemonstreerd is en bewezen. Trouwens
niet alleen het simpele geweld triomfeert, maar ook haar snerpende rechtvaardiging.”
………..
“De geest van Munchen behoort geenszins tot het verleden, het was geen korte periode. Ik durf
zelfs te zeggen dat de geest van Munchen in de twintigste eeuw de overhand heeft. De
beschaafde wereld week schuw terug voor het woeste opdringen van drieste barbarij, die
plotseling herleefde; behalve concessies en glimlachjes vond ze niets om er tegenover te stellen.
De geest van Munchen is een ziekte in de wilskracht van welvarende mensen, het is de alledaagse
toestand van mensen, die zich hebben overgegeven aan de zucht naar comfort tot elke prijs, van
mensen voor wie materiele welvaart het hoofddoel van ons aards bestaan is. Zulke mensen – en
er zijn er een hoop in de wereld van vandaag – kiezen voor passiviteit en afzijdigheid in de hoop
dat de bruutheid, niet vandaag maar pas morgen zijn intrede zal doen.” einde citaat.
Edelgrootachtbare Heer,
Een tandarts moet oordelen over hoe hij zijn patiënten naar beste weten en kunnen kan helpen.
Bij een verplichte honorering per verrichting heeft het al of niet zinvol achten van behandelingen,
het al of niet vlug doen van die behandelingen meer of minder inkomen tot gevolg.
De kwaliteit van de intenties, de kwaliteit van het oordeel en de kwaliteit van de indicatiestelling
van de tandarts is niet meetbaar en of administreerbaar. Alleen de patiënt is beter dan wie of
wat ook in staat hoogstens een en ander gevoelsmatig te registreren.
De wettelijke verplichting van een vast tarief per verrichting heeft dus tot gevolg dat de als
eerste te stellen eisen aan het waarom en het hoe daardoor steeds meer aan betekenis zullen
inboeten. Een regelrecht gevolg is dan dat er maar wat gedaan zal worden, te meer als de nood
aan de tandarts is.
Het hele pleidooi is te vinden op https://www.ziekvanzorg.nl/archief